Basic Seduction

Mede geïnspireerd door 'de scène' uit de film Basic Instinct.

Alt's: SL voor gevorderden

Soms heb je zin in een culinair meergangen diner, soms in een frietje met. Zo zit de mens nu eenmaal in elkaar.
Zo zou, met de nadruk op zou, iemand die getrouwd is en in het echte leven gekozen heeft voor de rol van brave huisvader, soms best wel weer eens de rol van vrijgezel willen hebben. En in het weekend de spannende jacht openen op vrouwelijk schoon. Maar deze laatste rol zal door zijn partner doorgaans niet erg gewaardeerd worden. En dus wordt je zo in het echte leven als mens vaak min of meer gedwongen keuzes te maken. Die je leven in zekere zin beperken!

Alter ego's
In Second Life is het technisch heel gemakkelijk om complete verschillende rollen en personages naast elkaar te laten bestaan. Je kunt namelijk meerdere avatars, in Second Life alt's* genoemd, aanmaken die allen een compleet verschillend leven leiden.
(*alternate character, of alter-ego)

Een van de belangrijkste redenen in Second Life om een alt aan te maken is dan ook om deze een andere en mogelijk nieuwe rol te willen laten spelen. Zo kan de vrouw die een 'rustig' 2e leven leidt bijvoorbeeld nieuwsgierig worden om de rol van seksslavin te ervaren, maar dit niet vinden passen bij het karakter van haar huidige avatar. En dus speciaal daarvoor een nieuw 'poppetje' aanmaken.
Dit ook al om sociale redenen: Want wat zouden anders bijvoorbeeld haar vrienden wel niet denken wanneer ze die keurige dame ineens betrappen in haar nieuwe rol. En zo is ze met een nieuw geïncarneerde alt meer vrij om deze rol te gaan verkennen.
Evenzo zou de man uit openstaand voorbeeld twee avatars naast elkaar kunnen hebben, één in de rol van brave huisvader (die zie je eerlijk gezegd in Second Life heel weinig - haha) en één van de jagende vrijgezel.

1001 redenen
Maar er zijn meer nog vele andere redenen te bedenken waarom iemand een alt wil aanmaken:
Zo kun je een keer opnieuw het creatieve ontwerpproces van avatar willen doorlopen. Of je bent je vrienden die je tijd claimen even een beetje moe en wilt je weer een keer rustig door Second Life bewegen. (Ik kan me daar van alles bij voorstellen en schreef al eerder over het ontvrienden)
Eigenlijk kun je het zo gek niet verzinnen, of het komt voor. Wat te denken van iemand die een alt aanmaakt om vervolgens deze alt met zichzelf te laten trouwen! Bijvoorbeeld om met rust te worden gelaten door een stalker of juist om iemand jaloers te maken...

Drama's
De aanwezigheid van alts maken Second Life tot een heerlijke(?) soapopera vol van achterdocht en drama.
Zo worden alt's regelmatig ingezet voor een soort van spionage doeleinden:
Stel, je avatar staat op het punt te gaan trouwen, maar je weet niet zeker of je aanstaande echtgenoot(e) je wel helemaal trouw is. Dan kun je deze zelfde aanstaande partner via een andere avatar eens gaan uithoren. Zeg maar een soort van privé detective op pad sturen. Je kunt deze aanstaande echtgenoot zelfs verleiden, zonder dat deze weet dat die feitelijk met dezelfde achterliggende persoon te maken heeft. In het voorbeeld zou de man die gaat trouwen dus zelfs vreemd kunnen gaan met de vrouw waarmee hij gaat trouwen, alleen dan vertegenwoordigt door een andere avatar.
In de met de drama's overladen wereld van Second Life zijn dit soort toestanden aan de orde van de dag.
Simpelweg omdat het mogelijk is, gebeurt het, en zal het blijven gebeuren. Of mensen en avatars er gelukkiger van worden...?

Schizofreen
De aanwezigheid van alt's maken de eigenaar ervan haast als vanzelf ook een beetje schizofreen. Omdat de avatars een eigen identiteit hebben die soms een ander stukje van de persoonlijkheid van de schepper vertegenwoordigen kan deze bij het 'aantrekken' van een alt bijna letterlijk iemand anders worden.

Alt's maken Second Life in elk geval weer extra fascinerend.

Getrouwd in Las Vegas

Het moest er een keer van komen... En het kwam er een keer van op donderdag 4 november 2010. In een kitscherige Wedding Chapel in Las Vegas ben ik getrouwd met Marja. Geen genodigden, geen toeters, geen bellen... maar een echte ‘quick wedding’ zoals dat in Las Vegas gebruikelijk is. Met alleen twee getuigen om het huwelijk officieel te maken. En een heerlijk ongeïnteresseerde trouwambtenaar voor de 'weddingvows'.



Bij de eerste blik
De meer intelligente lezer had tussen de regels wellicht al lang opgemerkt dat mijn verhouding met Marja geen zuivere professionele fotograaf-model relatie was. Alleen de grootte van de tag Marja aan de rechterkant van dit blog verraadt al een en ander.
De waarheid is dan ook eerder dat ik zo'n beetje bij de eerste blik al voor Marja gevallen was. En vervolgens creatief allerlei projecten verzon om wellicht minder nodige fotoreportages en video's te maken. En zodoende mijn visuele Marja-genot te maximaliseren. En genieten was het!

Getuigen
Ook de getuigen hebben een verhaal. Blondie en Rotje hadden al eerder succesvol gefigureerd in de paaldansvideo ‘Dionysos Angels’. En met Rotje (van Rotjeknorr ofwel Rotterdam) had ik tevens (samen met Marja) mijn eerste trio beleefd. En de eerste keer blijft altijd speciaal. Ook Blondie's en Rotje's aanwezigheid maakte de bruiloft daarmee een beetje extra bijzonder en in elk geval 'heel Second Life' ;-) Dus: dames bedankt!

Vampier en Dominatrix

Dionysos: Black dress... lady with a dark side?
Roxana B: Laughs
Roxana B: Mmmmm
Roxana B: if only you knew

Een van dingen die Second Life interessant maken is dat je soms snel de diepte in kan. Voor een deel heeft dat te maken met ‘de veiligheid van de onbekende’. Hetzelfde fenomeen dat ook in het echte leven voorkomt waarbij je bij een ontmoeting in de trein aan een onbekende soms meer vertelt dan aan vrienden. Je hebt immers geen verleden en waarschijnlijk geen toekomst.

In de virtuele wereld van Second Life gaat dat veiligheidsgevoel nog veel verder. Verscholen achter de avatar is er een soort anonimiteit die ruimte geeft voor openheid.

En zo komen levensverhalen voorbij die je 'real life' niet snel te horen zou krijgen.

Vampier en dominatrix

Het meest heftige levensverhaal dat ik in Second Life ben tegengekomen is zonder meer dat van Roxana B. Roxana B is dominatrix en vampier. Niet (alleen) in Second Life…. maar ook in Real life!
Om te beginnen zullen een groot aantal mensen die dit artikel lezen het niet geloven. En denken dat Roxana B mij een ‘leuk verhaaltje’ heeft voorgehouden. En misschien is het maar goed ook om dat te (kunnen) denken. “Ignorance can be bliss”… en misschien zijn er sommige dingen beter om niet te weten.
En nee, ook ik kan natuurlijk niet met zekerheid stellen of het levensverhaal van Roxana B waar is of een knap geconstrueerd verzinsel. Maar ik denk (vrees?) het eerste. Roxana B’s verhaal was congruent van de eerste tot de laatste zin. Gedurende onze gesprekken kwam ze met een veelheid aan links naar websites met achtergrondinformatie over haar wereld. En heel opvallend: er leek een soort behoefte om haast educatief een stukje voorlichting te geven over haar leefwereld.

Ofwel Roxana B kwam op mijn heel geloofwaardig over!
Maar niets is zeker en zelfs dat niet (las ik ooit…)

Black dress... lady with a dark side?

Vampier per toeval
Ik ontmoette Roxana B in “The Abyss”, een tikkeltje donkere sim in Second Life, die dankzij de thematiek ook wat meer door ‘donkere types’ trekt. Ik zag aan Roxana B’s profiel vrijwel meteen dat ik geen standaard persoon voor me had (voor zover deze überhaupt bestaat). Zo waren de links naar het ‘femdom’ al direct via haar profiel zichtbaar.

Roxana B is duidelijk een zeer intelligente vrouw. In haar openbare leven verdient ze haar geld als consultant aan de Oostkust van de Verenigde Staten. Haar privéleven als vampier en dominatrix vindt meer verborgen en voornamelijk achter gesloten deuren plaats.
Roxana B intrigeert me en haar levensverhaal is ronduit spannend te noemen. Bij een tweede ontmoeting hoor ik haar dan ook op haast journalistieke wijze uit.

Roxana B vertelt dat ze per toeval vampier is geworden. Woonachtig in Engeland brak ze op haar 21e haar rug. Vanaf dat moment kon ze haar lichaam onvoldoende zelf van energie voorzien. In de drang om te overleven heeft haar lichaam, zonder dat zij het zelf wist, een vampier van haar gemaakt.
Denk bij het woord vampier niet direct aan de klassieke bloedvampier uit de Dracula-films. Vampieren zijn er ook in vele soorten, zo leerde ik die avond. Roxana B is een zogenaamde PSI-vampier, iemand die energie kan aftappen (stelen?) van anderen.

In de eerste jaren na het ongeluk was Roxana B zich nog niet bewust van ‘haar vampier zijn’ en was haar leven een nachtmerrie. Zij had last van vreemde stemmingen die ze niet kon plaatsen en nog veel enger: herinneringen die niet van haar waren…
Ofwel: ze dacht in die periode dat ze gek werd.

Pas een paar jaar later, inmiddels verhuisd naar de Verenigde Staten, wist een dokter haar als een energievampier te diagnosticeren. Deze dokter, die zelf overigens ook een energievampier was, leerde haar op welke wijze je als energievampier zodanig kunt filteren dat je geen stemmingen en herinneringen meer overneemt.

Dominant van nature
Daar waar haar vampier zijn Roxana B min of meer bij toeval overkwam is haar dominante aard er altijd geweest. Het is, zo vertelt ze, simpelweg wat zij ‘is’. De combinatie van dominantie en het vampier zijn is er één die blijkbaar vaker voorkomt in de BDSM-scene. Het is een win-win situatie. Zij voedt zichzelf met energie van de onderdanige welke er weer genoegen aan beleefd haar deze energie te geven.

Ik leer van Roxana B het onderscheid tussen slaves (‘slaven’) en een subs (submissives). Daar waar een ‘sub’ haar geliefde zou kunnen zijn heeft de ‘slave’ duidelijk een hele andere status in huis. De slaaf is als een soort voetveeg en behoort niet alleen haar maar ook een eventuele sub te dienen. En ja, Roxana B heeft beiden in huis gehad. Op het moment dat ik haar spreek is ze net in onderhandeling (‘neg’) met een man die ‘craves to be her slave…’ Ze laat me een stukje uit de mail lezen die ze net van deze man ontvangen had. Heftig! (en wellicht net te heftig voor dit blog…)
Maar om misverstanden te komen: de slaaf in huis kiest er vrijwillig voor om slaaf te willen zijn! Het is voor mij een wonderlijke wereld…

Te donker!?

De wereld van Roxana B, hoe fascinerend ook, is er een waar ik liever niet binnentreedt. Er zit voor mij teveel ‘duisters’ aan. Wanneer ik een hyperlink over de deels openbaar gemaakt PSI Codex aanklik bekruipt me een wat onbestemd en onaangenaam gevoel.

Ik kies er dus voor om wat afstand te bewaren. Dit stukje in mijn Second Life blog zit al op de grens…. Maar dat ik ervoor kies Roxana B’s wereld niet verder te hoeven kennen, betekent dus niet dat ik zal zeggen dat die wereld niet bestaat!

Maar terug naar het begin: een intrigrerend levensverhaal als dat van Roxana B is er typisch één dat je in het ‘echte leven’ niet snel te weten zou komen. Dus met dank aan SL.



Verhalen

Roxana B schrijft zelf verhalen. Sommige fictie, sommige realiteit, sommige een combi…

Hier voor de nieuwsgierigen een link naar een van haar publiekelijk toegankelijke schrijfsels: The Drug.

Animaties

Één van de technisch moeilijkste aspecten voor de scheppers van een virtuele wereld als Second Life zijn de bewegingen en gezichtsuitdrukkingen van de avatars. Gezichtsuitdrukkingen zijn dan ook zo nu en dan tenenkrommend (met name wanneer men seksuele opwinding in een gezichtsuitdrukking probeert te vangen gaat elke seksuele opwinding bijna per definitie verloren door stompzinnige gezichten) Ook bewegingen ('animaties') zijn vaak wat onnatuurlijk: soms houterig, soms teveel ADHD en vaak op zijn minst onprettig om naar te kijken.

Maar zoals ook in de filmwereld te zien is wordt op dit terrein snel vooruitgang geboekt! Zo zijn in SL bijvoorbeeld de dans animaties van Intan vaak van zeer hoge kwaliteit. Bijna levensecht. En moet ik bekennen dat mijn dans kwaliteiten in Second Life mijn acties op de dansvloer in Real Life op alle fronten overtreffen. (Zie de eerdere dansvideo's in dit blog). En zelf vond ik ook de animaties in de paaldansvideo zeker tot de verbeelding spreken.

Marja's Sexy Walk
Om nog een voorbeeld te geven van een fraaie animatie hier een filmpje van Marja's loopje. Een loopje in mannequin stijl die de naam 'Sexy Walk' heeft... Een naam die wat mij betreft zeker de lading dekt, helemaal in de outfits waarin Marja rondloopt ;-)



Let in het filmpje ook eens op hoe Marja als een gelouterd en professioneel model haar loopje precies op het ritme van de muziek afstemt. Knap hè!?

Tip: Voor wie het leuk vindt te zien hoe zo een animatie gemaakt wordt hier een link naar henmations.com. Even door het lelijke Engels met Duits accent in de intro heen worstelen en je krijgt een fascinerend kijkje achter de schermen.

Kleren maken de man

Één ding moet ik mezelf nageven. Ik loop er in mijn tweede leven goed gekleed bij. Nu valt over smaak te twisten, maar toch....
Nu is goed gekleed gaan in een tweede leven ook wat gemakkelijker dan in 'real life'. Allereerst is kleding in SL veelal gratis of anderszins zeer betaalbaar. En belangrijker: stropdassen knellen nooit, schoeisel werkt op elke ondergrond ... en winter, spring, summer or fall... bij elk type weer zit zowel een boxershort als een outfit met vele lagen even comfortabel.

Daarbij heb ik het geluk in Second Life over een Personal Styliste te beschikken die het merendeel van mijn outfits uitzoekt en tevens als een soort smaakpolitie de 'huisstijl' bewaakt. Ideaal! (thnx Marja) Zoiets zou ik in het echte leven ook moet hebben...
 
Voor de liefhebbers (realistisch gezien betreft dat waarschijnlijk vooral mijzelf) daarom een paar foto's ten behoeve van de Dio 2.0 Fashion Show:

Casual netjes

Casual Origineel

 

Vrijetijds outfit

Weekend tenue

Back in time

Winterproof

Hip

Retehip

The Meaning of Second Life

Over de zin van het leven hebben vele filosofen en religieuze stromingen zich het hoofd gebroken. Zonder tot een eensluidend antwoord te komen.
Ook ik heb mezelf geregeld de vraag gesteld wat de zin van het leven is. Een vraag die makkelijker gesteld dan beantwoord is. Voor zover er een 'zin' is heb ik inmiddels niet meer de illusie(?) daar in mijn leven inzicht in te krijgen.

Vaak hoor je dat de zin van het leven de zin is die je er zelf aan geeft. Of dat waar is weet ik niet. Maar dit is natuurlijk wel van toepassing op Second Life. Je kiest immers zelf voor een 2e leven. En je kiest wat je in dat leven al dan wilt doen. Ofwel: de zin van het 2e leven is de zin die de persoon er aan geeft.

Zoveel mensen, zoveel redenen om een tweede leven te leiden... Toch zijn er wel wat meer algemene beweegredenen  te herkennen die mensen naar Second Life brengen. Zonder volledigheid na te streven hier een paar 'zingevingen':

Vermaak
SL is tot op zekere hoogte goed vergelijkbaar met chat-boxen waarbij het beeld voor een extra dimensie zorgt. Veel SL-bewoners leven hun SL dan ook primair ter vermaak. Naast chatten kun je spelletjes doen, rondhangen, muziek luisteren, etc. etc. Kortom SL als aangenaam tijdverdrijf.

Seks
Seksuele energie is misschien wel de sterkste energie die bestaat !? Seks is in Second Life duidelijk een van de belangrijkste drijfveren en nauwelijks weg te denken. Seks zit voor een groot deel tussen de oren en 'werkt' daarom ook in een virtuele wereld als SL. Daarbij is seksualiteit omgeven door taboes, remmingen en verborgen/onbegrepen verlangens. In een relatief anonieme omgeving als SL komen deze los. En hoe......

Fantasie
Je kunt in SL zijn wie of wat je wilt zijn. Engel, Zeermeermin, Vampier, wat dan ook... De ideale omgeving dus om je fantasieën te leven en daar op een creatieve manier invulling aan te geven. En het (be)leven van de fantasie geeft direct ook een ontsnapping aan het echte leven.

Leren
"Know thyself". Socrates zei het al. SL biedt een omgeving waarin mensen nieuwe dingen in zichzelf kunnen ontdekken. En waar anderen een spiegel daarvoor zijn.
Ook zie je veel SL-ers zich zakelijk ontplooien door winkels te beginnen. Anderen kiezen weer voor de rol van schepper en bouwen mee aan de immense virtuele wereld van SL.

Liefde
Een groot woord... maar misschien is de universele hunkering naar liefde uiteindelijk nog wel het voornaamste wat mensen naar een tweede leven brengt. Zeker wanneer het 'echte leven' hierin niet of onvoldoende voorziet biedt een tweede leven een mooie 2e kans.

Deze 'labels' overlappen elkaar natuurlijk op vele manieren en het één sluit het ander niet uit. Zo kan iemand uit verveling ter vermaak een tweede leven beginnen, zich vervolgens al snel verliezen in alle spannende seksuele uitspattingen en daarbij ondertussen verrassende inzichten opdoen over zichzelf. En wie weet onderweg in SL zelfs de liefde vinden!?

Seksslavinnen

Een van de 1e dingen die me opvielen in Second Life was de omvang van BDSM.
BDSM in SL is groot... heel groot.
Je moet in Second Life dan ook niet vreemd opkijken om teksten als "owned by my master...”, of "ik wil alleen TPE" (Total Power Exchange) in profielen tegen te komen. Ook lidmaatschappen van groepen* verraden vaak affiniteit met BDSM.
* lidmaatschapen van groepen is standaard zichtbaar in het profiel van een gebruiker tenzij deze ze verbergt.

BDSM in SL beperkt zich dus niet tot speciale adult sims of donkere kelders achteraf… De BDSM-community in SL is zelfs zo groot dat er speciale versies van de SL-software in omloop zijn om goed in de master-slave dynamiek te kunnen voorzien. Je wilt als master tenslotte niet dat de ‘slave’ er zomaar vandoor kan teleporteren.
Naast de groep SL-ers waar de interesse voor BDSM openlijk zichtbaar is zal de groep die er meer heimelijk iets mee heeft waarschijnlijk nog velen malen groter zijn.

Dionysos op slavehunt

Betekenis...
Nu kan de minder open minded lezer wellicht snel een aantal conclusies trekken. Bijvoorbeeld dat SL een omgeving is voor zieke geesten. Het feit dat je daar überhaupt rondloopt zegt voor sommigen al wat...
De werkelijkheid ligt natuurlijk heel wat genuanceerder.

Interessante vraag is dus of de omvang van BDSM in Second Life ook iets zegt over Real Life (RL). Ik denk het wel. De SL-populatie is ongetwijfeld niet representatief voor de mensheid als geheel maar ik verwacht ik dat er ook in het ‘echte leven’ een latent grote interesse is voor BDSM. Het verschil is met name dat Second Life heel wat laagdrempeliger is. Zo is in RL bijvoorbeeld de drempel om een BDSM-club binnen te stappen een stuk groter dan om in Second Life je avatar naar een BDSM-sim te teleporteren. En daar eerst veilig verscholen achter de avatar wat rond te neuzen.

Daarbij zit BDSM, net zoals de verkrachtingsfantasie, veelal in de taboesfeer en wordt er dus niet snel over gepraat. En meer naar binnen gekeerd:  wellicht betreft het ook in de menselijke psyche een gebied waar velen bij zichzelf niet direct aan zullen willen…

Slavinnenoverschot
BDSM is veel breder dan het beeld wat je er als leek van hebt. Er is een veelheid aan vormen en subculturen waarbij de invulling ervan enorm kan verschillen*.
*De wat populistische titel 'seksslavinnen' dekt ook niet de lading in een wereld waar bijvoorbeeld onderscheid worden gemaakt tussen 'subs' (onderdaning) en echte 'slaves'.

Maar los van de uitingsvorm lijkt dominantie veelal het toverwoord: De één wenst te domineren waar de ander het verlangen heeft gedomineerd te worden. It takes two to tango! En hier gaat het direct al een beetje scheef. Wanneer je naar de vrouwelijke gebruikers van SL kijkt komt dominantie maar zelden voor.
Je ziet in SL dan ook een enorm aanbod van potentiële ‘seksslavinnen’. Een man met een beetje intelligentie en inlevingsvermogen kan in SL zonder probleem een harem van seksslavinnen samenstellen. Het aanbod lijkt vele malen groter dan waar in kan worden voorzien. Een SL-Groep als ‘Master wanted’ is een mooie manifestatie van deze (seks)slavinnen smachtend naar een meester.

Ook ik merkte als nieuwkomer al snel het tekort… Ik hoefde in een chat maar een millimeter ruimte te geven om mogelijk een rol van master te kunnen vervullen, of de potentiële (seks)slavin stortte zich met een gulzigheid op me die me nog steeds verbaasd.

Nu lijkt dit overaanbod aan slavinnen wellicht een soort hemel voor dominante en op seks beluste mannen. Alleen maken juist de vele subtiliteiten binnen de relatie Master/Slave dat er bij deze mannen enig IQ/EQ noodzakelijk is. En ik vrees dat het hieraan nogal eens ontbreekt bij mannen van het type “hey, I am going to fuck you”. BDSM in brede betekenis heeft waarschijnlijk ook meer te maken met psychologie dan met seks. En enig inzicht achter de behoefte om gedomineerd te worden lijkt voor een ‘master’ dan toch wel van belang …

In een BDSM Artgallery

Waarom een seksslavin worden?
Het waarom achter de behoefte om (seks)slavin te willen worden  is ook een vraag die mij intrigreert: wat zoeken al deze potentiële seksslavinnen in hun verlangen gedomineerd te worden? Ik ben hier bepaald geen deskundige maar verwacht het voor een groot deel zit in het uit handen geven van controle. Gedomineerd worden betekent dat er macht wordt uitgeoefend. Macht dus. En dat macht erotiseert is bekend en vanuit de evolutietheorie zelfs nuttig. En het uit handen geven van macht kan vrij maken. De verantwoordelijkheid ligt dan bij de ander…

Ook een vorm van angst lijkt een belangrijke rol te spelen. Angst is op zich zelfstaand geen prettig gevoel. Maar angst gecombineerd met seksuele opwinding is een explosieve cocktail. Een combi met bijhorende hevige orgasmes!?

Ook in mijn SL-vriendenlijst zijn meerdere vrouwen die duidelijk interesse hebben in een ‘slavinnenrol’… Tijd dus voor een rondje over ‘het waarom achter de behoefte om gedomineerd te worden’:
Een vrouw uit mijn contactenlijst kwam met de theorie dat dit verlangen een erfenis is van duizenden jaren onderdrukking van de vrouw. En dat dit in het 'collectief onbewuste' een soort behoefte hieraan heeft achtergelaten...
Maar vaker lijkt het er op dat ook de vrouwen het zelf het eigenlijk niet echt begrijpen. Een andere vrouw uit mijn contactenlijst is die worsteling voorbij en reageerde dan ook pragmatischer: “ik heb het opgegeven om een oorzaak te zoeken naar wat me opwindt, ik beleef het en daarmee klaar”

Veel wijzer heeft mijn vragenrondje mij dus niet gemaakt. En misschien zijn vrouwen wel dermate complexe wezens dat je het begrijpen gewoonweg moet loslaten? Of zoals Oscar Wilde het ooit mooi formuleerde “Vrouwen zijn er om bemind te worden, niet om begrepen te worden”.

Paaldansen in SL

Facebook

Toen ik het idee vatte om te gaan bloggen over SL leek het me ook grappig een profiel voor Dionysos aan te maken op social media sites zoals Hyves, Twitter en Facebook. En zodoende ook buiten de muren van Second Life mijn alter ego wat leven in te blazen.

Uiteraard was ik niet de eerste die dit idee had. Op Hyves vond ik al snel de groep SecondHyve, een community voor SL-residents-only. Op Twitter leken de SL-inwoners nog iets minder actief en vond ik slechts hier en daar een verdwaalde avatar. Maar op Facebook is SL helemaal hot en barst het van de virtuele identiteiten en SL-groepen.

100+
Na mijn Facebook account te hebben aangemaakt stuurde ik een 1e friendship request naar een dame die ook in mijn Hyves vriendenlijst stond... Zij was nog maar net actief op Facebook en had tot mijn verbazing al ruim 200 vrienden ... En vanaf dat moment regende het ook bij mij dagelijks 'friendship requests'. Daar waar ik in het begin nog even checkte wie er tot mijn Facebook-vriendenkring wilde behoren ging ik al snel over op blind accepteren. En ook ik had binnen de kortse keren meer dan 100 ‘avatar-vrienden’.
Vooral Avatars die iets te marketen hebben (een SL-event onder aandacht brengen, spullen verkopen via hun winkel, etc.) zijn actief in het ‘vrienden maken’. Maar binnen de SL-community op Facebook is er ook een soort mechanisme werkzaam waarbij zo'n beetje iedereen iedereen als vriend toevoegt!??!?!. Dus wil je meer vrienden? Een middagje serieus op vriendenjacht en je hebt er zo 1000 te pakken. Het aantal vrienden (of volgers) lijkt haast een nieuw soort statussymbool te worden.

Mijn huidige 'vrienden' op Facebook hebben in elk geval als gemene deler dat ik ze, op één na, geen van alle ken. Ik weet niet wat ze doen, ik weet niet waar ze wonen, ken zelfs hun namen niet… maar het zijn wel 'vrienden'. Eigenlijk voelt mijn vriendenlijst van volslagen vreemden voor mij zelfs een beetje onprettig aan. Het begrip vriendschap lijkt met de komst van social media in elk geval flink uit te hollen...

Zijn de social media niet een beetje aan het doordraaien... ?


Wereldvrede
Zomaar een idee: Wereldwijd zijn er zo'n 7 miljard mensen. Als iedereen nou iedereen als vriend toevoegt hebben we allemaal 7.000.000.000 vrienden. Naast vrede op aarde betekent dat de keuze uit zo'n 20 miljoen verjaardagen per dag... En als al deze vrienden nou ook nog eens lekker gaan twitteren en dagelijks zo'n 10 tweets posten heb je elke dag 70 miljard berichten om te volgen... Nooit meer een moment van verveling, Mooi toch!? ;-)

Verkrachtingsfantasie

3 op de 5 vrouwen heeft een verkrachtingsfantasie!
3 op de 5… voor de statistisch minder onderlegde: dat is 60%, ofwel een meerderheid!

Dit soort statistieken leer je niet op school. (en dat is misschien maar goed ook. Mannen met een wat laag IQ/EQ zouden dit kunnen interpreteren als dat vrouwen ook echt …)

Toen ik dit percentage voor het eerst hoorde vond ik dat best shocking. Ik geloofde het ook niet direct en ben eens voorzichtig gaan verifiëren bij vriendinnen of die wellicht tot de 60%-groep behoren. Gewoon door op een ‘veilig moment’ en goed ingeleid te vragen of zij wellicht ook… En ja hoor! Dus ik ben inmiddels helemaal om en geloof de 60%-statistiek voor de volle 100%.

Uiteraard variëren de fantasieën in de mate van heftigheid, in vorm, in details:
Een groepsverkrachting door een aantal zwaar geschapen negers …, de baas op het werk die de deur op slot doet om vervolgens…, de onbekende vreemdeling die van achter nadert en …Zoveel vrouwen, zoveel smaken! Maar hoezeer de fantasieën inhoudelijk ook verschillen. In essentie zijn ze allen te rubriceren onder de verkrachtingsfantasie.

Taboe
De verkrachtingsfantasie is er één die woont in het land van taboes. Een groot taboe zelfs. Want hoewel dus de meerderheid van de vrouwen de fantasie heeft; het is geen gespreksonderwerp wat tussen de soep en de aardappelen even ter tafel komt. Vrouwen die de fantasie hebben, hebben maar al te vaak gevoelens van schaamte en schuld daarbij. Opvoeding, emancipatie, kerk, normen & waarden… er is in het leven niet veel te vinden dat het gevoel geeft dat deze fantasie erg ‘normaal’ is. En dus zullen vrouwen deze goed verstoppen en doorgaans alleen in de eigen gedachtewereld toelaten.

Verkrachten in Second Life
Maar geheim, of onderdrukt, betekent dus niet dat het er niet is. En in een fantasiewereld als Second Life komt deze onderstroom verscholen achter de avatar tot leven. Second Life biedt als virtuele wereld immers een relatief veilige omgeving om invulling te geven aan dit soort seksuele fantasieën.
Er zijn op Second Life dan ook heel wat sims te vinden gericht op ‘enforced fantasies’. Sims waar soms zelfs een compleet geënsceneerde verkrachting mogelijk is. Inclusief industrieterreinen met grimmige loodsen, uitgebrande auto’s en politiebusjes als decor.

Wenselijkheid..
Met dit soort plekken in SL komen direct ook heel wat discussies los. Over de wenselijkheid daarvan, over grenzen van de betamelijkheid, etc. etc. De verkrachtingsfantasie botst immers met onze collectieve normen en waarden. En dus zijn er ook velen die hier schande over zullen spreken. In Australië zijn zelfs discussies om SL te verbieden vanwege dit soort excessen(?). (zie o.a. dit artikel)

Hoewel ook ik even verbaasd opkeek over de omvang van dit soort sims op SL; verbieden lijkt mij niet slim. Even los van de ‘wenselijkheid’ ervan de vraag: “zijn mensen verantwoordelijk voor hun eigen verlangens?” In mijn beleving niet: je hebt ze of je hebt ze niet. Dus je kiest ze niet. Je kunt alleen kiezen er al dan niet iets mee te doen. Dat wij als mensheid onze verlangens niet altijd begrijpen doet daar niets aan af.

Dus even heel pragmatisch: als vrouwen opgewonden raken van een verkrachtingsfantasie en er zijn voldoende kandidaten die het leuk en opwindend vinden hieraan invulling te geven: Waarom niet?
Want nogmaals, de ‘markt’ voor voor enforced fantasies op SL ligt naar schatting uiteindelijk op zo’n 60% van de vrouwelijke gebruikers :)
Dus een vrouw kan in SL in een romantische bui achterop bij een prins op een wit paard plaatsnemen. Dezelfde vrouw kan op een ander moment, meer in de stemming voor spanning en sensatie, zich vrijwillig laten verkrachten in een politiecel door een corrupte agent. Waarbij zelfs niet uit te sluiten is dat achter deze agent dezelfde persoon zit als bij de ridder op het witte paard. Second Life op zijn best/slechtst :)

Nawoord:
Dit stukje raakt een taboe aan en kan dus heel wat los kan maken. Veel vrouwelijke lezers zullen er zich (soms met lichte opwinding) in herkennen. Interessant is ook dat ik het stukje in mijn 1e leven ook niet in deze vorm zou durven publiceren. Niet zozeer omdat ik er niet over zou willen schrijven. Maar het is in de open wereld van Internet niet altijd ongevaarlijk je naam te verbinden met bepaalde inhoud. Alleen al het gegeven dat elke sollicitant tegenwoordig gegoogled wordt.. (“bijzonder, deze meneer houdt zich bezig met verkrachtingsfantasieën..”)
Daarom is dit stukje ook interessant in het perspectief wat een 2e leven kan toevoegen. Meer openheid, het bespreekbaar maken van taboes…
Voor de geïnteresseerden in dit soort onderwerpen: My Secret Garden (Nancy Friday) is als boek een klassieker over seksuele fantasieën van vrouwen. Grote kans dat je na het lezen van het boek je eigen 'vreemde' fantasie niet zo vreemd meer zal vinden.

Dance, dance, dance...

In een 2e leven komen soms onvermoede talenten naar boven. Zo dans ik in Second Life de sterren van de hemel! (zei ik in alle bescheidenheid - kuch kuch)
Maar liefst drie dansfilmpjes in verschillende genres. Dus voor elk wat wils!?

Tip: maak de filmpjes schermvullend met knopje met 4 pijlen!

Dancing @Pathfinders
Met zuidamerikaanse invloeden. Vuurwerk, passie, broeierig, temperamentvol...
Kortom: het dak gaat er af @Pathfinders.



Dancing @Greenburg
Ver terug in de tijd. Good old rock & roll en kleding in passende retrostijl. Dio & Marja 'rocken around the clock'.



Dancing @Andromeda
Tapdance, leuke solo's en een lekker aanstekelijk uptempo muzieknummer. Dus voor wie wil... de beentjes mogen van de vloer :)



En @Marja: Thanks wederom voor het 'modellen'!

Penisjacht

Bij de start van je 2e leven krijg je een heel inventaris cadeau. Een soort Second Life Starterskit zeg maar. Maar voor mannelijke avatars ontbreekt daarin toch wel een vitaal onderdeel: een penis. Mannen starten hun Second Life dus zonder mannelijk geslachtsdeel. Dat voelt als man niet alleen wat incompleet maar levert bij het verkleden ook nogal eens precaire situaties op.  Zeker gezien de beginners onhandigheid bij het aan- en uittrekken van kleren.

Gratis pennissen
Gelukkig is op Second Life bijna alles gratis verkrijgbaar. En zo is er als je een beetje zoekt ook een hele berg gratis penissen beschikbaar. Alleen…. de kwaliteit daarvan is vaak wat twijfelachtig. Tenzij je het een goed idee vindt met een roze licht fluorescerende penis rond te gaan rennen.

Nu is gratis in SL zeker niet altijd per definitie ook slecht. Ik had van Marja al een keer een fraaie realistisch ogende penis toegestopt gekregen. (gedachteballonnetje: wat doet een vrouw met penissen in haar inventaris?)
Alleen, zoals ook zo vaak in het echte leven, bleek 'gratis' toch een prijs te hebben. De penis was soort van ‘gesponsord’ en gelinked aan één of andere escortservice* (*het oudste beroep ter wereld is ook in SL heel populair. Veel SL-carrières van vrouwen beginnen dan ook in de prostitutie).
Maar de ‘escortkoppeling’ had de nodige technische problemen: het regende SQL-foutmeldingen op mijn beeldscherm omdat de penisquery blijkbaar niet de beschikbare escorts wist te vinden. Om een lang verhaal kort te maken: Het werd een keer tijd voor een goede penis. Zeker na de launching van Dio 2.0. Dus ging ik een penis kopen. Samen met Marja...

Voor elk wat wils in de 'peniswinkel'..

Vrouwelijke voorkeuren

"Een penis kopen… heb je daar een vrouw bij nodig?" zie ik mensen al bijna denken. Nee niet noodzakelijkerwijs natuurlijk.

Maar Marja was als mijn persoonlijke styliste mede verantwoordelijk voor de looks van mijn avatar. Het leek me dan ook wel reëel dat ze ook hier een zegje in had. En Marja wist uiteraard weer waar de mooiste penissen in Second Life te vinden waren. (gedachteballonnetje: "al vaker een penis wezen shoppen?")

En het is natuurlijk sowieso slim de voorkeuren van vrouwen mee te nemen bij de aankoop van een penis. Ze zijn immers een ehehehehe… belangrijke doelgroep.

Een discussie op het SL-forum had mij al enig inzicht gegeven in de penisvoorkeuren van vrouwen: Groot... maar dan wel realistisch groot (dat wil zeggen heren: een soort van 3e been dat vlak boven de grond bungelt is niet waar de meeste vrouwen op zitten te wachten).

Universitaire opleiding
Zo een penis kopen was nog niet zo simpel. Je hebt haast een academische opleiding nodig om het 6-stappen-aankoopplan te doorgronden en dan heb ik het nog niet eens over het 3 stappen-uitcheckplan om de orderafhandeling en betaling af te wikkelen.

Na aankoop bleek er bij het 'passen' (met bijhorende handleiding van 3 A4-tjes!) dan ook iets mis: Ik had een penis maar geen ballen! Bij aankoop had ik blijkbaar de modulaire opbouw van het penispakket nog niet helemaal doorgrond

Tja... dus weer terug naar de winkel om bijpassende ballen uit te zoeken. Natuurlijk ook Marja weer even naar de winkel geteleporteerd voor de bewaking van de huisstijl. Ook bij Marja zag ik weer de vrouwelijke voorkeur voor groot. Daarnaast lijkt symmetrie het tweede toverwoord! Dus alle linkshangende, rechtshangende en borrelnootjesmodellen vielen af.

Uiteindelijk verliet ik 1000 L$ armer de peniswinkel. Een behoorlijke investering voor SL begrippen, maar dan heb je ook wat. Met mijn Titan (zie afbeelding boven) op scherp kan het 2e leven nu echt beginnen. Ik heb er zin an.

Second Life Fotografie

Ook in een 2e leven is het prettig iets om handen te hebben. Een van de meest populaire hobby's in SL is zonder twijfel fotografie. Logisch ook wel. Second Life kent vele mooie en bijzondere plekken. Het is leuk om de schoonheid of de essentie daarvan in een plaatje te vangen... Of om een SL-ervaring middels een foto als herinnering vast te leggen.

Net als in het echte leven zie je een trend om foto's te verfraaien en te bewerken met programma's als photoshop. Als voorbeeld twee naar mijn mening mooi bewerkte portretfoto's van Jewell Wirefly, één van mijn 'SL-vriendinnen'* van het 1e uur.
*Lees: ik was onder de indruk van haar laarzen (zie ook de foto van Jewell uit een eerder blog over mijn bootsfetish) En ja, in de wondere wereld van Second Life is dat al bijna voldoende basis om 'vrienden' te worden :)

Jewell Wirefly gephotoshopte portretfoto

Jewell's "Kiss Me"

Voor liefhebbers is meer Second Life photoshopwerk van Jewell te vinden op Flickr.

Drama: een 'stappenplan'

Zoals al eerder in dit weblog beschreven: Second Life zit vol van drama’s. Deze drama’s blijven lang niet altijd binnen de 'muren' van de virtuele wereld en verplaatsen zich maar al te vaak naar het echte leven. De mechanismen daarachter zijn voorspelbaar. Universeel haast. Je hoeft dan ook geen psycholoog te zijn om het krachtenveld dat drama’s veroorzaakt te herkennen.

Een voorbeeldje van een ‘standaard-SL-drama-scenario’ dat bijna als stappenmodel gebruikt kan worden.

Fase I
Vrouw, begin 40, getrouwd, 2 kinderen, redelijk tot goed huwelijk. Natuurlijk zoals in elke relatie zijn er wel wat kleine scheurtjes, maar is dat niet in bijna elk huwelijk?
Seksueel is het met haar man na bijna 20 jaar huwelijk wel een beetje uitgeblust.

Fase II
Vrouw gaat ter vermaak op Second Life.. Ze leert de wereld kennen, verkent wat, beetje chatten en maakt een mooie avatar. En…… krijgt aandacht. Veel aandacht is flirterig... seksueel geladen. Het bijna gedoofde seks-vlammetje gaat weer wat branden. Het voelt lekker om begeerd te worden. Heel lekker eigenlijk!

Fase III
Na alle verhalen over Slex (Seks in SL) wil ze gewoon eens kijken hoe dat gaat. Niet serieus. Gewoon nieuwsgierig. Maar voor de zekerheid toch op een moment dat haar man niet thuis is. Hij zou het wel eens niet kunnen begrijpen...

Fase IV
Vrouw ontmoet een man op Second Life die ze echt leuk vindt. Het klikt en ze spreken over alles wat hun bezig houdt. Door de anonimiteit in SL durft ze dingen te delen die ze in haar huwelijk niet kan. Haar SL-vriend begrijpt haar in alles… Ze bespreekt zelfs de problemen in haar relatie. Gesprekken worden geleidelijk steeds intiemer. Ze vertelt over seksuele fantasieën die ze nog niet eerder met iemand besproken heeft. De spanning loopt op. Het gedrag achter de PC wordt steeds meer stiekem… Chatlogs worden preventief gewist. Maar het kan allemaal geen kwaad. Het is tenslotte haar 2e leven...

Fase V
Ze had het niet voor mogelijk gehouden maar het is gebeurd: Ze is verliefd! Weliswaar verliefd op een avatar. Maar verliefd is verliefd. Dus vlinders in haar buik… ‘stofjes’ als dopamine en fenylethylamine gieren door het lijf. En ohoho… wat is dat weer lekker na al die jaren. Verslavend lekker. Smaakt naar meer... veel meer. Ook het seksuele vuur brandt weer in volle hevigheid. Ontembaar. Ze wil los. Maar dan ook helemaal los!

Fase VI
De vrouw heeft inmiddels een heftige SL affaire. De seks op Second Life vindt stiekem plaats als haar man er niet is. Haar gevoelsleven is grotendeels verhuisd van Real Life naar Second Life. Ze voelt zich inmiddels een beetje schuldig maar het verstand helpt een handje en weet haar geweten te sussen: Het is maar Second Life… het zijn maar pixels. “What happens in Sl stays in SL. Nobody gets hurt...” Maar ohohoho… was is het lekker.

Fase VII
De man stelt voor in Real Life te ontmoeten. . Ze weet dat dit een gevaarlijke drempel is en houdt het een tijdje af. Maar dat gevaar is juist ook spannend. De verleiding is groot... De nieuwsgierigheid naar de persoon achter de avatar wordt te sterk. Vooruit dan maar: één keer een kop koffie moet kunnen.

Het voorbeeld-scenario hierboven heeft natuurlijk veel overeenkomsten met een flirt op het werk die uit de hand loopt. Alleen door de illusie(!?) van veiligheid die SL biedt zullen mensen eerder verder gaan voordat de alarmbellen gaan klinken. Het is tenslotte niet ‘echt’!

Hoe dit ‘verhaal’ afloopt is eigenlijk al niet meer relevant. De ontmoeting kan uiteraard een grote desillusie worden waarbij het gecreëerde ideaalbeeld wordt doorgeprikt. Even goed kan natuurlijk de vlam in de pan slaan en…
Maar hoe het verhaal ook verder gaat: het fundament voor een stevig RL-drama is gelegd. Want zelfs als de ontmoeting tegenvalt en de echtgenoot er niet achter komt via ‘spannende chatlogs’ of anderszins, dan nog is er een behoorlijke kloof ontstaan. Een geheim in haar relatie en dus ook afstand. De ogenschijnlijk onschuldige vraag:  “en hoe was jouw dag? ” krijgt een andere lading.

Nu beschrijf ik het hele proces hier wellicht wat klinisch. Maar tegelijkertijd begrijp ik de vrouw uit het voorbeeld. In alles. En oordeel daarom ook niet. Het is een fuik waaruit nauwelijks te ontsnappen valt. Wanneer de stofjes eenmaal gaan stromen wordt het verstand 'overruled' en komt het in dienst van het lekkere gevoel. En is er bijna geen weg terug.

En oplossingen…!? Vrij van verlangen gaan leven als monnik in een boeddhistisch klooster? Second Life laten verbieden door de politiek? Allemaal aan de open relatie? Luisteren naar de how-to-live-your-life adviezen van Dr. Phil? Ik weet het niet. Dus zolang er mensen zijn zal er drama zijn… En SL is daartoe een krachtige ‘drama katalysator’.

Dionysos 2.0

Niets is zo veranderlijk als de mens. Een eerder bericht in dit blog ten spijt heb ik een eerdere versie van mezelf (Dionysos 1.12) compleet geupgrade. Als de wereld dan toch maakbaar is; waarom er dan ook niet asociaal goed uitzien? Dus heb ik een geheel vernieuwde Dionysos gemaakt inclusief nieuwe shape, skin, haar, ogen,... eigenlijk alles zo'n beetje.

Dionysos 2.0 - Nieuwe profielfoto op Second Life

Wanneer ik zeg dat 'ik' Dionysos gemaakt heb spreek ik niet helemaal de waarheid.
Second Life is feitelijk een groot Barbiefeest voor volwassenen. Vrouwen zijn wekenlang bezig hun avatar ("Barbie") te perfectioneren. En als man weet ik dat deze vrouwen het liefste ook met "Ken" aan de slag gaan. Het heeft ook veel voordelen de styling aan een vrouw over te laten. Als man heb ik om te beginnen al niet het geduld om dagenlang te speuren naar huiden, lichaamsvormenvormen, ogen (ja... alles is in SL te koop!)
En belangrijker nog... vrouwen hebben er vaak een beter oog voor.

Een scherp oog en gevoel voor stijl had ik direct gespot bij Marja. Ze zag als eerste (of durfde als 1e te zeggen!?) dat mijn Dio 1.12 kapsel feitelijk een hybride mix was van twee pruiken (au... leuk kennis te maken); ze zag ook direct direct dat mijn schoenen buitenproportioneel groot waren (au nr 2... gezellig gesprek) etc. etc.
Gelukkig heb ik geleerd dat je blij moet zijn met je criticasters in het leven. Zo ook in een 2e leven. Vooral als ze gelijk hebben :)

Dus toen ik toch met Marja op pad ging om een filmpje te maken was het direct een mooi moment voor een redesign van mezelf. Want aan wie kon ik dat beter overlaten dan aan mijn grootste criticaster? Dus gaf ik Marja een soort Carte Blanche mijn avatar te 'verbeteren'. En het resultaat mag er wezen: Dionysos 2.0

Dionysos 2.0 - Sixpack klaar voor de zomer

Ondanks dat ik geheel vernieuwd ben is de essentie van Dionysos versie 1.12 nog intact gebleven: Zachte ogen en iets artistieks mede dankzij het paardestaartje met een licht vrouwelijk touch.

Helemaal goed dus. Met dank dus aan mijn personal styliste, alias 'Ken-maker', Marja!
Thnx Marja: good work.

Rode of blauwe pil?

Ik breng voor mijn gevoel momenteel redelijk veel tijd door in Second Life. Maar wanneer ik mij aan enkele van mijn SL-vrienden spiegel, lijk ik een heel gematigde ‘gebruiker’ te zijn. Een aantal personen in mijn vriendenlijst lijkt haast fulltime online. Zozeer zelfs dat Second Life voor hun overduidelijk First Life is geworden…

Hoewel nieuwsgierig durf ik eigenlijk nauwelijks te vragen waarom ze zoveel online zijn. Voor mijn gevoel schuilt er in die vraag al snel een soort oordeel, namelijk: je echte leven zal wel niet veel zijn! De vraag of dit oordeel ook terecht is, is maar zeer de vraag…

The Matrix

Mensen die de film The Matrix hebben gezien herinneren zich wellicht de keuze tussen de rode en de blauwe pil die de hoofdrolspeler Neo moet maken.
Kiezen voor de rode pil betekent dat Neo de echte waarheid omtrent zijn leven gaat leren kennen. Blauw betekent doorleven in onwetendheid.... en terug gaan naar het leven wat Neo leidt zonder deze 'waarheid’ te kennen.
Neo, de held uit The Matrix, kiest uiteraard voor de rode pil. Voor de ‘waarheid’.

Met een beetje fantasie kun je een analogie maken met de keuze tussen Second Life en Real Life:  SL als de ‘nepwereld’ ofwel de blauwe pil; RL de echte wereld van de rode pil.

“The truth will set you free?”
Wij mensen hechten intuïtief meer aan de 'waarheid' en kennen deze intrinsiek een hogere waarde toe vergeleken met de 'onwaarheid'. De echte liefhebbers van The Matrix, die de wat diepere lagen van de film kennen, weten dat de film op intelligente wijze speelt met de vraag of de rode pil wel de beste keuze is… Wanneer je in de schijnwereld van The Matrix gelukkiger bent dan in de soms harde wereld er buiten... Waarom dan niet kiezen voor die nepwereld!? "Why oh why didn't I take the BLUE pill?" is dan ook een beroemde Matrix quote van een spijtoptant van de rode pil.

Filosofen valkuil
Om nog even verder te filosoferen: Wie zegt dat het echte leven dat wij als realiteit zien ook de realiteit is? En niet net zoals de in The Matrix een illusie… “the world that has been pulled over your eyes to blind you from the truth”

En voor degenen die echt ‘deep in the rabbithole’ durven gaan:
In het filosofen commentaar op de film the Matrix wordt terecht de vraag gesteld of Neo zeker kan zijn of de wereld die hij krijgt te zien na het nemen de rode pil nu ook echt de echte wereld is. En niet weer een andere illusie, een andere ‘matrix’. De filosofen concluderen terecht dat hij dat niet met 100% zekerheid kan weten: "It might be illusions all the way down".

Misschien onderwerpen om maar beter niet teveel over na te denken. “Ignorance can be bliss”.
Maar om terug te keren naar de SL-RL analogie: waarom zou je dus niet je Second Life tot First Life promoveren wanneer de fantasie wereld van SL een prettiger leven bied dan het 'echte leven'?  Dus liefhebbers van de blauwe pil: Slikken maar zou ik zeggen.

Ode aan Marja

"Beauty is in the eye of the beholder"... Helemaal waar!
Maar bij Marja zullen vele 'beholders' de beauty herkennen verwacht ik.

Ik heb altijd gezegd dat perfectie saai is. Dat schoonheid in de imperfecties schuilt. Maar na mijn ontmoeting met Marja begin ik daar nu toch weer aan te twijfelen. Bij Marja lijkt elke pixel, elk detail te kloppen: het loopje, de blikken, de bewegingen, de kleding...

Marja betoverd. Nooit gedacht dat een avatar zo'n uitstraling zou kunnen hebben...
Sexy maar nooit ordinair. Een klassieke schoonheid met een bepaald soort klasse die nauwelijks in woorden te vangen is.
Dus dan maar een poging in beeld: Een ode aan schoonheid... een ode aan Marja.

Ontvrienden

Bonnie: I have a question
Bonnie: Can I?
Dionysos: Shoot...
Bonnie: if we start to talk, what can I expect from u?
Dionysos: Honestly. I don't know. Every conversation is different.
Bonnie: I have a request
Bonnie: can I?
Bonnie: will u be kind enough to take me to dance?

Ontvrienden: Na swaffelen in 2008 is ontvrienden in 2009 verkozen tot woord van het jaar. En het is zeker ook een heel belangrijk woord in Second Life!

Eerst even een uitstapje naar 'real life':
Stel je stapt in een lift en zegt even beleefd "hallo" tegen de persoon die daar al in staat. Als 'antwoord' vraagt deze persoon direct of je vrienden wilt worden met hem/haar.
Of stel je loopt over straat... Aan de andere kant van de straat loopt iemand je tegemoet en roept spontaan "Hee jij daar... zou je vrienden willen worden met mij?"

In het echte leven zouden dit soort verzoeken behoorlijk absurd zijn. Een beetje gênant zelfs. In Second Life zijn dit soort aanvragen aan de orde van de dag. Twee wederzijdse 'hi's kan al voldoende zijn voor een 'friend request'.
'Vrienden' maken in SL is dus erg makkelijk, vrienden kwijtraken is soms een heel ander verhaal.

Drama
Mijn 1e vriendendrama in SL was met Bonnie, een juriste uit Minneapolis. Ik ontmoette haar bij een ballonvaart in Afrika. Ze droeg een opvallende baljurk en ik maakte daar terloops een complimentje over. Bonnie reageerde bijna euforisch en was duidelijk eager voor een praatje... maar het was al laat en ik wilde offline gaan. Maar wellicht een andere keer!? Ofwel: Bonnie en ik werden 'vrienden'. En dat heb ik geweten :)

Wanneer iemand vriend wordt in SL kan deze standaard zien of je online bent. Ik merkte dan ook al snel dat enkele van mijn nieuwe 'vrienden' zich redelijk agressief meldden zodra ik Second Life binnen kwam. Maar Bonnie spande de kroon: Als een piranha stortte ze zich op mij wanneer ik online kwam. Ik kreeg bijna het idee dat het doel van haar leven was om onze prille vriendschap verder te gaan uitbouwen.

In de SL-software vond ik een optie waarbij je bij een vriend kan aangeven dat je niet wilt dat deze ziet wanneer je online bent. Ik vinkte deze optie bij Bonnie aan in de hoop om weer enige rust in mij 2e leven te hervinden. In mijn newbie-naïviteit dacht ik dat zij dat niet kon zien… Wel dus! Met de juiste software actief kun je zien wanneer iemand de 'vriendenstatus' verlaagt. Bonnie zag het dan ook direct om vervolgens op redelijk dramatische wijze onze vriendschap op te zeggen. Ik zal de details daarvan hier maar even achterwege laten.

Als snel maakte ik de volgende beginnersfout: ik legde haar uit waarom ik het gedaan had en vertelde dat ik het gewoon niet prettig vond geclaimd te worden. Uitleg die voor Bonnie voldoende was voor een hernieuwde vriendschapsaanvraag...

Pillen en praten
"Will u be kind enough to take me to dance?"
Deze vraag kwam later op de avond van onze hernieuwde vriendschap binnen via IM* (*Instant Message = soort direct berichten systeem in SL). De lichte dramatiek waarmee de vraag werd ingeleid doet vermoeden dat Bonnie als tiener bij Night of the Proms is overgeslagen. En nu dit jeugdtrauma probeert te verwerken in haar Second Life.

Later op de avond maak ik een dansje met Bonnie. Een ware waterval aan woorden spoelt over me heen... Wanneer ik  30 seconden stil ben komt direct de vraag of ik haar saai vindt. En wanneer ik aangeef dat het bedtijd is verbaast ze me helemaal met een rekensommetje: Ze had berekend dat ik meer tijd aan andere vrienden besteedde dan aan haar... !?!!??

Bonnie en ik zijn niet lang 'vrienden' meer gebleven. Persoonlijk denk ik dat Bonnie meer gebaat zou zijn met een goede pyscholoog of psychiater dan met SL. Misschien biedt een combinatie van pillen en praten soelaas :-)

De lessen
Ik heb in elk geval geleerd terughoudend te worden met friendrequests. En ook Bonnie lijkt in ieder geval iets te hebben opgestoken: "One thing I learn here at sl is that many people have diferent conceptions of friendship". So true Bonnie!

Lege schoonheid...

Second Life kent vele prachtige plekken. Of 'sims' zoals deze afgebakende gebieden in Second Life heten. Er zijn feeërieke droomwerelden, steden met wonderlijke architectuur, veel kunstzinnige en surrealistische sims … of gewoon plekken van pure schoonheid. Ik kijk dan ook vaak met de nodige bewondering naar deze scheppingen van de menselijke geest.

Nu valt er op de mooiste plekken in Second Life één ding op. Er is niemand. Nou ja bijna niemand dan... Wie verwacht dat de mooiste plekken automatisch ook de meeste bezoekers zouden trekken komt bedrogen uit!

Zweet Zurroundings: Prachtige wereld, weinig bezoekers...

Waar zijn de bewoners van Second Life dan wel te vinden?
Dansgelegenheden waar je anderen kunt ontmoeten doen het het soms goed. Hangplekken om te chatten ook, als het er maar druk is. Ook sommige winkels hebben veel aanloop. Vooral als er ook iets gratis te halen is…En boven alles is alles dat maar enigzins te maken heeft met sex populair. Sims als 'Sexy Nude Beach', 'Slave Hunt' en 'Rough Love' zijn tjokvol en verzekerd van aanloop. Ook donkere BDSM-clubs of sims die nog heel wat verder gaan dan dat doen het goed in SL. Want je kunt het zo gek niet verzinnen of SL ‘heeft het’...

Nu zou je als buitenstaander kunnen denken dat SL feitelijk een grote sexclub is. Maar dat is SL zeker niet. Iedere bezoeker komt met zijn/haar eigen motieven en eigen behoeftes. En zoekt de gebieden (sims) op die daarop aansluiten.

Maar zo vreemd is de preoccupatie met sex natuurlijk niet… In een virtuele wereld als SL komt alles wat onderdrukt wordt in ‘real life’ in uitvergrote vorm naar boven. En veel van wat met seksuele verlangens en fantasieën te maken heeft zit in de echte wereld in de taboesfeer...

Jos Kessels, columnist in het Eindhovens Dagblad, formuleerde het laatst mooi naar aanleiding van de rellen rondom seksueel misbruik door de Katholieke Kerk: “Seks is een veel te sterke behoefte om zich door een geloof te laten tegenhouden”. En zo houd je ook in een wereld als SL deze mogelijk sterkste energie van onze soort niet tegen. De vraag of dat goed of slecht is dan ook nauwelijks relevant… Het is er… en het zal er zijn. Het is hooguit wat te kanaliseren.

Toch kijk ik soms met een beetje weemoed naar die mooie maar lege sims. De werelden waar de makers duidelijk met liefde en creatieve bezieling aan gewerkt hebben. Deze houden het vaak niet lang vol en verdwijnen na verloop van tijd. Failliet zeg maar. Land kopen op Second Life kost immers geld. Echt geld! En zonder bezoekers geen inkomsten (winkels, reclame, donaties, huisverhuur, etc.) Ofwel: virtuele werelden maar met de harde wetten van de reële economie. En alleen indien er klanten zijn is er een markt, zo heb ik ooit tijdens mijn studie economie ooit geleerd.

Maar genoeg gefilosofeerd… Tijd om maar weer eens één of andere shabby sex-sim te gaan bezoeken… ;-)

Bootsfetish

Ik weet eigenlijk niet echt precies wat een fetish is, laat staan of ik er zelf één heb.
Maar als ik er één heb... dan is het een bootsfetish!
Second Life is een waar paradijs voor liefhebbers van schoenen. Schoenen zijn er goedkoop; vaak gratis zelfs. Een ander groot voordeel ten opzichte van ‘real life’ is dat je onafhankelijk van het soort schoenen dat je draagt nooit last krijgt van pijnlijke voeten. Daarbij is de wereld zodanig ontworpen dat je zelfs met hoge hakken over het strand kan paraderen zonder dat deze in het zand wegzakken.
Schoenen en vooral ook laarzen zijn dus helemaal hip in SL. Soms is bijna alleen al de naam van een schoenenwinkel de moeite waard! Wat te denken van bijvoorbeeld: "Bootgasm".

Advertentie voor boots op Xstreet SL

In de (steeds vreemder lijkende) wereld buiten Second Life ben ik ook altijd al gecharmeerd geweest van laarzen:  de vorm, de materialen, de hakken, het mooie klak-klak-geluid bij het lopen... Het is dan ook niet vreemd dat mijn 1e wat serieuze aankoop voor mijn eigen garderobe een paar ‘bikersboots’ betrof. En het eerste cadeautje dat ik kocht voor een SL-vriendin een set fraaie lieslaarzen*... Al was het maar voor mijn eigen visuele genot omdat je zo’n cadeautje natuurlijk verplicht bent te dragen.
*Lieslaarzen zijn sowieso razend populair in SL. Daar waar je deze buiten SL hooguit in een stripbar of kinky club zal vinden is dit in 'the inworld' heel gebruikelijk schoeisel.

Voor bootsfetishisten en andersoortige liefhebbers ter afsluiting nog wat plaatjes:

Dames bedankt! :-)

Hoe 'echt' is Second Life?

Second Life: een virtuele wereld van pixels. Is deze ook 'echt'? Een wat filosofische vraag. Je kunt hierbij verwante vragen stellen: Is verbeelding echt? Zijn gedachten echt?

Ik denk het wel. Niet tastbaar betekent immers niet onecht. En alles begint met een gedachte. Albert Einstein zei het al eens: "Imagination is more important than knowledge"...

Maar terug naar de vraag: Hoe echt is Second Life?
Er zijn in elk geval echte gevoelens, echte verliefdheden, echte mensen (achter PC's), echte vriendschappen, echte relaties...

De mate waarin SL als echt ervaren wordt is persoonsgebonden. Sommigen zien het als een soort spel. Anderen gaan er helemaal in op en zijn zo vaak online dat het lijkt of SL voor hun het 'echte leven' geworden is.

De grenzen aan de echtheid van Second Life worden dus wellicht bepaald door de grenzen van iemands verbeeldingskracht. Zo heb ik heb champagne gedronken in Second Life... en was eerlijk gezegd niet erg onder de indruk... :)

Maar mensen met een heel goed verbeeldingstalent kunnen wellicht toch iets van de champagne proeven. Zelfs als is deze er niet echt is. "Imagination is everything" om Albert Einstein nog een keer te quoten. En: What is reality anyway?

Am I real?

Tip:
Voor mensen die interesse hebben in dit thema kan de film Imaginationland van South Park een aanrader zijn. In de film worden thema’s als 'echtheid' en 'verbeelding' op briljante wijze behandeld. Onze collectieve verbeelding wordt in de film voorgesteld als een land: Imaginationland. Dit is het gebied waar alle met onze gedachten gecreëerde figuren huizen: zoals Sinterklaas, Harry Potter, Luke Skywalker, etc. etc.

De film speelt op geniale wijze met verbeelding, maar is door het wat absurdistische concept ietwat lastig in een paar regels uit te leggen. Onze verbeelding is op hol geslagen (“our imagination is runnig wild') en het Pentagon heeft besloten daarom Imaginationland plat te bombarderen met een kernbom. En de South Park helden Kyle en Cartman moeten dat zien te voorkomen.

Een quote uit de film die voor de liefhebber al de nodige 'food for thought' geeft:

Cartman: You just can't declare that imaginary things aren't real! Who are you to say what's real?! Think about it: is blue real? Is love really real?
Scientist 1: Imaginary things are things made up by people, like Santa and Rudolph.
Tom: Yea, and they detract from real things, like Jesus.
Worker: Maybe Jesus is imaginary too.
Tom: Ooh! You better not say that! You'll go to hell!
Scientist 2: It's possible that hell is also imaginary.
Scientist 3: So then, we're about to nuke hell....That's a good thing right?
(Everyone agrees that it is a good thing)
Scientist 1: What if heaven is imaginary? We'd be nuking heaven.
Scientist 2: Yea but it wouldn't be real.
Scientist 4: So it'd be alright.

Girls will be girls...

... and boys will be boys.

In Second Life kun je zijn wie je wilt zijn. En dus is het heel interessant wie bewoners ‘kiezen te zijn’. Wat voor een soort avatar ze maken in een wereld waar geen beperkingen zijn en de maakbaarheid bijna 100% is.

Ik beperk me hier nog even tot de groep ‘mensachtigen’ (SL kent ook veel andersoortige avatars)
Het merendeel van de vrouwen in SL kiest voor een superslank en sexy model. Vaak zelfs op het randje van 'hoerigheid' (sorry voor het woord dames)
Voor de SL-mannen is het meest populaire model een soort bodybuilderstype a la Arnold Schwarzenegger. Soms enigszins realistisch. Vaak ook een karikatuur waarbij de vormen aan een stripfiguur doen denken.

En voor beiden geldt overduidelijk het jeugdideaal. Jong en sexy is in. Oud en versleten uit. Oude mannen en vrouwen, of avatars met een welvaartsbuikje kom je op SL dan ook nauwelijks tegen. En als je er al een tegen komt zit er niet zelden een 'twisted' mind achter.
Zo sprak ik een keer een mank lopende vrouw met krukken. Toen ik vroeg wat de reden was voor deze keuze vertelde ze direct dat ze graag gebruikt, misbruikt en vernederd wilde worden. En dat deze meer kwetsbare avi goed aansloot op deze fantasie. Een opmerking die je op SL bijna letterlijk kan zien als uitnodiging tot: “Wil jij mij wellicht... ?”
Geschokt? Welkom op SL... Het is zeker geen uitzondering. Interessanter: behoeftes in SL representeren behoeftes uit Real Life maar kunnen daar veelal geen uitweg vinden.

Erg origineel en fijnzinnig is het misschien soms allemaal niet. Maar blijkbaar is dit wel de behoefte die er is. En het mooie van Second Life is juist dat mensen mogen zijn wie ze willen zijn.
En met de beschrijving van de ‘standaardmodellen’ in SL zeg ik uiteraard niets over individuen. Veel avatars zijn supercreatieve kunstwerkjes op zich waar je haast met niets dan bewondering naar kunt kijken. En tussen alle standaardmodellen ga je juist deze avatars met eigenheid meer waarderen. En met zoveel bloot en perfectie in SL krijgt voor mij juist ook de ‘wijze oude man’ weer een verrassend soort schoonheid in zich.

Verschillen tussen de sexen
De verschillen tussen man en vrouw in SL zijn dermate groot dat ik me bijna ga afvragen of de emancipatie van de vrouw niet deels mislukt is. Ze heeft in elk geval nog heel wat jaren evolutie te gaan.
De mens lijkt in SL juist weer wat terug te evolueren in de tijd. Vrouwen zijn supervrouwelijk; mannen supermannelijk. Bij een deel van de mannen zie je zelfs duidelijk een hang naar de oertijd. Deze mannen geven er de voorkeur aan als een soort Neanderthaler met ontbloot bovenlijf rond te rennen. Soms zelf met een grote penis in erectie! Op jacht natuurlijk naar vrouwen om… juist ja.
Opvallender nog dan dit gedrag is andersom de wens van zeer veel vrouwen als sexobject te worden gezien. It takes two to tango! Ik denk niet dat de emancipatiebeweging daar vrolijk van wordt. Maar interessant is dat de wens echt uit de vrouwen zelf komt. Sorry Ciska Dresselhuys...

Maar ook andere stereotype geslachtspecifieke verschillen zijn goed zichtbaar. De gemiddelde vrouwelijke avi besteed veel meer tijd en zorg aan de creatie en aankleding van de avatar dan de man. Vrouwen winkelen zich helemaal suf in SL. Ik schat dat bijna negentig procent van de kledingwinkels in SL zich op vrouwen richt. Tja… meisjes spelen op jonge leeftijd met poppen en maken Barbie mooi… Jongens houden meer van auto’s en blokken. En daar is eigenlijk ook niets mis mee. Toch!?

No drama

Wanneer je profielen van Second Life gebruikers bekijkt kom je het opvallend veel tegen: "no drama please".

Drama: SL zit er vol van. Vooral in de relationele sfeer. Al menig SL gebruiker heeft moeten ‘reïncarneren’ om een stalker kwijt te raken. Of om een andere reden een fris nieuw 2e leven te beginnen.

Het verzoek tot 'no drama' zal dan ook vooral betekenen: Ik heb drama meegemaakt en wil dat niet meer. Tja.. zo'n 2e leven moet wel een beetje gezellig blijven.

Toch is drama mijns inziens bijna onontkoombaar. Je kan je 2e leven natuurlijk beperken tot winkelen, wat koetjes en kalfjes gesprekken of fulltime gaan zitten mediteren onder een boom. Maar dan wordt ook een 2e leven al snel saai. Leven en drama zijn nu eenmaal onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zo ook voor een 2e leven. En zo zullen ook de no-drama-avatars na 'herstel' waarschijnlijk weer nieuw drama gaan opzoeken!

En ergens is dat maar goed ook. Wanneer alle acteurs in een soapserie de ideale partner hebben gevonden, gelukkig zijn in hun werk en allen in perfecte harmonie samenleven, dan kan de soapserie ook direct stoppen. De metafoor: Je SL kan stoppen!

Drama zal er dus altijd zijn. In een omgeving als Second Life zelfs in zeer hoge mate. SL is immers een uitvergrote versie van het echte leven waarbij mensen wat meer durven en vaak ook vrijelijk experimenteren. En dat alles is maar goed ook voor een blog als deze. Veel drama, veel verhalen... Met dank aan alle acteurs in de grote SL Soap.